مقایسه ی تأثیر ممانتین و سدیم والپروات در پیش گیری از میگرن مزمن و دوره ای

مقدمه: با توجه به شیوع بالای شکست درمان میگرن و مقاومت به داروهای موجود و اثرات جانبی داروها، پیدا کردن درمانی جایگزین برای بیماران مقاوم به درمان یا میگرن مزمن ضروری می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تأثیر ممانتین و سدیم والپروات در مبتلایان به سردرد میگرنی مزمن یا دوره ای انجام شد. روش ها: طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی با طرح متقاطع، 70 بیمار مبتلا به میگرن مزمن و یا دوره ای، انتخاب شدند و به روش تصادفی سازی بلوکی در دو گروه 35 نفره توزیع گردیدند. گروه اول، به مدت 3 ماه تحت درمان با سدیم والپروات و گروه دوم تحت درمان با ممانتین قرار گرفتند و پس از 4 هفته wash-out، درمان دو گروه جابه جا شد و به مدت 3 ماه ادامه یافت. در انتها، اثربخشی داروها بر روی شدت سردرد، تعداد حملات، میزان مصرف مسکن و مدت حملات بررسی و مقایسه شد. یافته ها: بررسی تغییرات ویژگی های سردرد در هر دو مرحله، در دو گروه دریافت کننده ی سدیم والپروات و ممانتین نشان داد که دفعات، شدت و مدت حملات سردرد در هر دو گروه سدیم والپروات و ممانتین، کاهش معنی دار داشت؛ اما در دفعات حمله و طول زمان سردرد، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. کاهش شدت سردرد در گروه های ممانتین به طور معنی داری، بیشتر از گروه های سدیم والپروات بود (021/0 = p). نتیجه گیری: هر دو داروی سدیم والپروات و ممانتین در پیش گیری از عود حملات میگرن و کاهش دفعات، شدت و مدت سردرد در بیماران مبتلا به میگرن مزمن و دوره ای مؤثر هستند؛ اما ممانتین به علت عوارض دارویی کمتر، گزینه ی مناسب تری نسبت به سدیم والپروات می باشد.